Często budujemy w swoich umysłach wyidealizowane obrazy ludzi, których kochamy lub pragniemy kochać. Tworzymy fantazje o tym, jak mogliby wyglądać, jak mogliby się zachowywać i kim mogliby się stać w przyszłości – zgodnie z naszymi pragnieniami. Jednak te wyobrażenia nie są rzeczywistością, lecz iluzją, która może prowadzić do rozczarowania i cierpienia.

Był czas, kiedy wierzyłem, jak głosi angielskie przysłowie, że życie przydarza mi się. Uważałem się za ofiarę okoliczności, porwaną przez siły poza moją kontrolą. Każde wyzwanie, każde złamane serce, każde rozczarowanie wydawało się czymś niesprawiedliwie narzuconym mi, czymś, co musiałem znieść. Ale pewnego dnia zdałem sobie sprawę,

CTA wiara w doskonałość, ramy, które rzucają nam wyzwanie, aby przemyśleć, jak postrzegamy siebie, innych i świat wokół nas. Ta refleksja obejmuje niektóre z omawianych podstawowych zasad i moje spostrzeżenia na temat ich znaczenia. Jednym z kluczowych przekonań, które badaliśmy, była idea, że ​​każda osoba jest wyjątkowa. To stwierdzenie głęboko rezonowało

Wszyscy jesteśmy jak puzzle, a poprzez wzajemne oddziaływanie emocji i uczuć zaczyna wyłaniać się pełny obraz tego, kim jesteśmy. Emocje są ulotne. Pojawiają się intensywnie, surowo i bez filtra, trwając zaledwie około sześciu sekund. Strach, niepokój, smutek, wstyd, gniew — są jak małe, rozrzucone elementy układanki. Mogą