CTA wiara w doskonałość, ramy, które rzucają nam wyzwanie, aby przemyśleć, jak postrzegamy siebie, innych i świat wokół nas. Ta refleksja obejmuje niektóre z omawianych podstawowych zasad i moje spostrzeżenia na temat ich znaczenia.
Jednym z kluczowych przekonań, które badaliśmy, była idea, że każda osoba jest wyjątkowa. To stwierdzenie głęboko do mnie przemówiło, ponieważ wzmacnia wartość indywidualności i różnorodności w doświadczeniach. Dyskusja na temat „mapa nie jest terytorium” była szczególnie głęboka. Dowiedziałem się, że mapa reprezentuje naszą interpretację rzeczywistości — soczewkę ukształtowaną przez nasze doświadczenia, przekonania i percepcje. Terytorium, z drugiej strony, jest obiektywnym światem. Ta koncepcja sprawiła, że zastanowiłem się nad tym, w jaki sposób moja „mapa” może ograniczać lub kierować moim rozumieniem sytuacji. Podkreśliła również znaczenie uznania, że inni działają z własnymi, unikalnymi mapami. Jeśli wybierzemy inną drogę lub podejście, nie zmieni to podstawowego terytorium; po prostu odzwierciedli naszą wybraną ścieżkę. Ta świadomość podkreśla empatię i ciekawość w coachingu, ponieważ mapa każdej osoby jest słuszną eksploracją tej samej rzeczywistości.
Innym wyróżniającym się przekonaniem było to, że każdy dokonuje najlepszego wyboru, jaki jest dla niego dostępny w danym momencie. Ta idea zmienia ramy osądu i zachęca do współczucia. Wybory, jak omawialiśmy, są dokonywane na podstawie gotowości i informacji dostępnych w danym momencie. Pojawiło się potężne pytanie: Jak możemy pomóc sobie i innym dokonywać lepszych wyborów? To zaprasza do eksploracji nastawienia, dostępu do zasobów i umiejętności zatrzymania się i zastanowienia przed działaniem. Pogłębiło to również moje zrozumienie, że rozwój jest podróżą — ludzie podejmują lepsze wybory, gdy zdobywają doświadczenie i pewność siebie.
Trzecia wiara —nie ma porażki, jest tylko informacja zwrotna—było wyzwalające. Porażka, często obawiana lub unikana, została przeformułowana jako cenne źródło nauki. Ta zasada zachęca do nastawienia ciekawości i odporności. Jest ściśle związana z następną refleksją: pozwól sobie popełniać błędy. Błędów nie należy żałować; są one raczej kamieniami milowymi do większego zrozumienia i kompetencji. Uznałem to za szczególnie uspokajające w kontekście coachingu, gdzie zarówno coach, jak i klient radzą sobie z nieznanym i uczą się razem. To przypomnienie, że rozwój jest chaotyczny i to jest w porządku.
Rozmawialiśmy również o idei percepcji i samoświadomości. Pytanie, jak postrzegam świat? poruszyło mnie. Przypomniało mi, że nasze wewnętrzne narracje kształtują sposób, w jaki interpretujemy zewnętrzne wydarzenia. Ta zasada wzmacnia znaczenie uważności w coachingu — bycia obecnym i celowym w sposobie, w jaki interpretujemy i reagujemy na sytuacje.
Na koniec zbadaliśmy przekonanie, że jeśli ktoś może to zrobić, każdy może to zrobić—ale to nie znaczy, że musisz to robić. Ta zasada równoważy możliwość z osobistą agencją. Przypomniała mi, że jesteśmy w stanie osiągnąć niezwykłe rzeczy, ale nasze wybory powinny być zgodne z naszymi wartościami, celami i pragnieniami. To daje siłę, ponieważ wzmacnia, że chociaż mamy potencjał, jesteśmy również wolni w decydowaniu, do czego dążymy.
Każdy jest wyjątkowy, a bycie sobą to najlepszy sposób na życie i zostanie coachem. „Kwiat nie konkuruje z kwiatem kwitnącym obok”. To uczucie pięknie oddaje istotę indywidualności. Każda osoba jest wyjątkowa i ma swoją własną mapę, a akceptacja tej wyjątkowości jest podstawą doskonałości w coachingu i w życiu.
🌟Teraz jest idealny moment, aby zrobić pierwszy krok w kierunku zmiany. Zarezerwuj swoją osobistą sesję coachingową już dziś i zacznij budować przyszłość pełną sukcesu i spełnienia.